Van mij mag het minder Sinterklaas.

In september liggen de pepernoten in de schappen. Eind november als de dagen korter zijn, mensen langzaam aan de zonnestralen beginnen te missen, komt de goedheilig man ons land binnen. Kinderen worden gek gemaakt. Ouders die hun kinderen doorgaans niet onder controle hebben, hebben eindelijk back-up. "Pas op hoor, gedraag je, anders neemt Sint je mee in de zak naar Spanje." Zelfs als ze wat ouder zijn, dreigen de ouders dat de kinderen anders wel kunnen fluiten naar hun nintendo DS. Kortom, kinderen lopen een maand lang op hun tenen. Want ieder kind wil het goed doen. Maar als mams een winterdepressie heeft, juf tegen een burn-out loopt en vader eigenlijk altijd al overwerkt is, is dat onhaalbaar.

Twee weken lang is het lastig lesgeven, twee weken lang zijn kinderen zenuwachtig. Surprises? Oke school betaalt het cadeautje maar wie het papier en de lijm voor de surprise? Het gezin zit in de schuldsanering. Het kind weet vaak niet eens hoe het een surprise maakt. Én dan heeft hij ook nog eens de sukkel van de klas. Dan het Sinterklaasspel? Ja hallo er zijn ook autistische kinderen, en dan wordt een cadeautje weggeven wel heel lastig
Wat eigenlijk een feest moet zijn is alle hens aan dek voor leerkracht en kind. Iedereen is aanwezig en op zijn hoede.
De stress over een "zwarte" piet, "gekleurde" piet of "roetveeg" piet bespreek ik hier niet eens.
Als we dan al die lestijd verloren hebben, gaan we over in de stress van kerst. Gelukkig kunnen we dan meteen op vakantie. Heerlijk twee weken vrij. Om daarna meteen te duiken in de halfjaarlijkse cito-toetsen.
Wat gek alleen dat de Cito toetsen altijd lager uitvallen dan de methode-toetsen. Of is dat helemaal niet zo gek na een maand stress en 2 weken geen schoolroutine?
Van mij mag die oude man met pensioen en alleen nog op huisbezoek gaan in een weekend.