Als ZMOK juf deel ik zo'n 9 ritalin pillen per dag uit. Ik volg veel publicaties over ritalin en andere ADHD medicatie. Ik ben absoluut geen voorstander, maar ook zeker geen tegenstander. Ik zou heel graag zeker zijn van mijn zaak, een duidelijk standpunt hebben. Helaas, ik weet het simpelweg niet.
Dagelijks zie ik kinderen die worstelen met ADHD. Kinderen die in de problemen komen zonder medicatie. Impulsen niet kunnen bedwingen, in conflicten komen met andere kinderen, geen gezag aankunnen, in vechtpartijen belanden, met dingen gaan gooien, onveilige situaties creëren in de klas.
Ook zie ik kinderen die zich niet kunnen concentreren op de instructie, die niet stil kunnen zitten en zichzelf de tijd geven voor de verwerking en de inoefening, die geen toets kunnen maken omdat de concentratieboog maar 3,8 sec is. Maar soms ook een IQ hebben van boven de 100
Twee soorten kinderen dus. Ik heb een jongen in de klas gehad die een IQ van boven de 120 had maar in groep 7 werkte op groep 5 niveau ondanks de ritalin. Ik heb in samenspraak met moeder, arts en hemzelf de ritalin alleen gegeven op de cruciale momenten. Toetsmomenten. Momenten waarin de maatschappij eist dat je je moet concentreren. Binnen een jaar ging hij terug naar het regulier basisonderwijs en zit nu op het VWO. Eén succesje. Maar dat is er maar één. Dit was een jongen die gewoon onder zijn niveau werkte en het niet uitmaakte. Pas toen hij werd uitgedaagd en de medicatie werd verlaagd ging hij er echt voor.
Ik heb ook kinderen in de klas waarbij vastgesteld is dat er geen gewetensvorming is........
Lees die zin nog eens, kinderen van 10,11,12 jaar die geen geweten hebben en die dat ook niet zullen ontwikkelen. Kinderen die ik later ooit misschien met initialen in de krant zie staan. Kinderen die het niet uitmaakt of ze je omleggen of misschien een goede dag hebben en besluiten om je te laten leven. Deze kinderen hebben ook ritalin.
Ik heb een jongen in mijn klas die geregeld zonder pillen op school komt. Moeder wil graag dat hij leert zonder pillen te leven. Iedere keer als hij zonder pillen op school komt en ik bedoel nu ook echt IEDERE keer, dan wordt het vechten. Vechten met andere kinderen of vechten met mij. Het maakt hem op dat moment niet uit of ik zijn juf ben. Hij zal mij op mijn bek slaan als hij zou kunnen. In de eerste zeven weken dat ik hem in de klas had is hij zeven keer in aanraking geweest met de politie. Deze jongen, heeft geen geweten, een laag IQ, ADHD en wat al niet meer. Wat willen wij, de maatschappij, van deze jongen? Wat zijn onze verwachtingen?
Er is jaren onderzoek gedaan en daar zijn en hoop resultaten uitgekomen. En het is goed dat we kritisch blijven en ons iedere keer goed afvragen: is ritalin in dit geval noodzakelijk, wenselijk of helpt het?
In het eerste geval vergelijk ik het met een paracetamolletje, het kind moet een toets maken maar heeft enorme hoofdpijn. Hij kan hem wel maken maar zal misschien wat lager scoren. Vervelend maar met geduld behaal je hetzelfde niveau.
In het tweede geval vergelijk ik het met een diabetes patiënt, zonder insuline kun je niet meer functioneren, het wordt gevaarlijk.
De laatste ontwikkelingen zijn, dat ritalin de hersenen blijvend kan veranderen. Een hoop mensen schrikken daarvan en ik denk; dat betekent hoop voor diegene die op een doodlopend spoor zitten. Blijvende verandering, iets wat een leerkracht, hulpverlener, moeder of wie dan ook niet meer voor elkaar krijgt lukt misschien wel door een pil. Kortom ik ben geen voorstander en geen tegenstander. En hoe meer ik lees hoe meer ik twijfel.
Bij sommige kinderen is het een dubbeltje op zijn kant. Geen angsten, brutaal en impulsief. Mooie eigenschappen voor een huurmoordenaar of voor een autocoureur. Wat wordt het?
Mooi beschreven. Het is niet zo zwart wit.
BeantwoordenVerwijderen